19 juni 2012 Naar Misurina en Tre Cime de Lavaredo.
Alweer vroeg wakker vanwege de warmte. We maken een kort ritje (25 km) naar Misurina. Dat ligt zo'n 800 meter hoger en dat merken we meteen als we uitstappen op de camperparking , aan de noordkant van het meer en vlak onder de beroemde Tre Cime de Lavaredo. Dit is toch wat aangenamer; je hoeft nu niet steeds de schaduw op te zoeken. De drie kolossen van de Tre Cime ( ook wel Drei Zinnen) prijken op elke folder uit dit gebied en zijn bijna 3000 meter hoog. Er kan een schitterende, vrij makkelijke wandeling van 10 km omheen worden gemaakt. Je wandelt daar van berghut naar berghut. Daarvoor nemen we morgen een bus naar boven. Je kunt ook met de auto of camper daar heen, maar je moet dan op tolweg er heen zeker 20 euro betalen. De bus stopt vlak voor de camperplaats en rijdt volgens vaste regeling. Vandaag maken we een wandeling om het meer en nemen het hoger gelegen pad. Er liggen 3 caches langs dit meer. Twee ervan vinden we, de derde (bij het kerkje onder de skilift) blijft onvindbaar voor ons. Er liggen aan de westkant van het meer een stuk of 10 grote hotels en er zijn wat souvenirwinkels. Gelukkig is het niet erg druk.. in het weekend en hoogseizoen zal dat wel anders zijn! Tevergeefs zoek ik naar een internetmogelijkheid...niet te vinden hier.

20 juni 2012 Wandeling rond de Tre Cime de Lavaredo
Vroeg eruit en om half 10 pakken we de bus naar boven waar bij de Rifugio Auronzo (2320 m) de wandeling begint. We lezen bij de tolpoort dat een camper 33 euro kost (tol+parkeergeld)! De bus is goedkoper maar ook niet mis: 4,50 p.p enkeltje. We bekijken eerst even de camperplaats hier boven. Deze parking wordt nu half in beslag genomen door 3 grote vrachtwagens en een aantal kleine busjes. Zo te zien een filmploeg. Bij de eerste Rifugio volgen we het bordje Rif Lavaredo. Halverwege passeren we een kapel met grafstenen. De route gaat over een duidelijk aangegeven pad. Dan verder omhoog naar de bergkam waar we in de verte Rifugio Locatelli (2438 m) al zien.Van de kam tot de hut voert het pad over de puinhellingen van de Monte Paterno. De uitzichten zijn aan alle kanten onbeschrijflijk, soms lijkt het op een maanlandschap en het zicht op de Tre Cime is steeds weer anders. We komen een filmploeg van de Italiaanse tv tegen; ze maken een 7 delige serie, (vertelt een van de regelaars). We worden gemaand door te lopen want de opnames gaan beginnen. Regelmatig horen en zien we helikopters in de lucht vlak bij de bergwand; ook deze horen bij de filmploeg. Langs de noordhellingen komen we grote sneeuwplakkaten tegen. Vanaf hut nr 3 gaat het eerst een diepe dalkom in, vervolgens omhoog,dan een 2e dal in, een grote grasweide, met wat meertjes om even later weer flink te klimmen. De paden zijn steil en liggen vaak vol lossen stenen, opletten dus. Er lopen veel mensen deze route. De meeste hebben skistokken bij zich wat makkelijker loopt. Het laatste stuk is weer een smal pad over een puinhelling met rechts een diepe afgrond. We zien onderweg veel verschillende bloemen, die zich op hun plek voelen tussen de stenen. We komen tot de conclusie dat dit een van de mooiste wandelingen is die we ooit gemaakt hebben...Tegen tweeën zijn we weer bij de parking waar de bus net voor onze neus wegrijdt. 20 minuten later gaat er weer één. Ondertussen is de lucht betrokken en het spettert af en toe. We zijn een half uur terug in de camper of het begint vreselijk te onweren en te hozen (hagelen zelfs!) Maar even later schijnt de zon weer. Toch blij dat we niet op een van de hellingen waren tijdens zo'n onverwachte bui.

21 juni 2012. Van Misurina naar Arabba.
Vandaag gaat het richting Cortina d'Ampezzo. We zijn al om 9.25 op pad. We volgen het dal van de Popena oostwaarts. 5 km voor Cortina bezoeken we een camperplaats op een voormalige landingsbaan vlak tegen Park Regional Dolomiti d'Ampezzo. De plek is nu nog gratis, maar de voorbereidingen voor het seizoen zijn aan de gang. We buurten even met een Duits stel, dat hier al dikwijls is geweest. De service is achter het helikopterveldje. We rijden enkele rondjes door Cortina op zoek naar een supermarkt met parking. Overal staan verbodsborden voor campers! Op een grote parking gaan we toch maar staan en lopen een stukje door het centrum; veel dure en chique winkels. We doen tenslotte boodschappen bij de Cooperativa supermarkt, waar de prijzen ook niet misselijk zijn! Een heel aardige stad, die aan alle kanten door bergen omringd is. Dan weer door naar een hoge pas, de eerste op deze beroemde Dolomietenweg. Bij een kapel ter nagedachtenis van gevallenen in WO I vinden we de cache niet. Twee Tsjechische motorrijders zoeken even mee en geven het ook op. We hebben de lunch op de schitterende Passo di Falzarego. Hier is o.a. zicht op de hoogste berg van de Dolomieten: de Marmolada (3342m), waarvan de top compleet onder de sneeuw is bedolven. Steeds door een mooi dal bereiken we tegen drieën Arabba, waar we vannacht willen blijven op de camperplaats naast de ijsbaan. We buurten een tijd met de caféhouder daar. Hij laat alle faciliteiten zien en biedt ons gratis overnachting hier aan. Hij verhuurt naar gelang het seizoen, fietsen en schaatsen. Buiten staat een sneeuwscooter. Dan zetten we de camper weg en gaan een rondje maken door het dorp. Via het infokantoor komen we bij hotel Malita, waar we voor €4,00 een uur kunnen internetten. Ik kijk de post door en vul het 'reismee'-weblog aan. We pikken op de helling boven de ijsbaan nog een cache op uit een vermolmde boomstronk. De temperaturen waren vandaag ver boven de 30. Wat later op de avond onweert en bliksemt het uren achter elkaar, zonder dat er een druppel valt.

22 juni 2012. Aribba - Passo de Costalunga.
Na afscheid te hebben genomen van de ijsbaan/bareigenaar rijden we tegen elven uit Arabba weg. Het gaat verder over de Grande Strada delle Dolomiti via zo'n 20 haarspeldbochten omhoog naar de Passo Pordoi (2231 m). We stoppen even net voor het hoogste punt en de drukke uitspanningen daar. Er is hier schitterend zicht op de omringende bergruggen: in het westen in de verte de Catinaccio, vooraan de Plattkofel (die we al van de andere kant hebben gezien) en in het zuiden de Marmolada. Het is druk: wielrenners, motorrijders, auto's en bussen nemen deze spectaculaire route. We dalen even later weer in nu meer dan 30 haarspelden. Ook hier weer massa's motorrijders die flitsend de bochten nemen en voortdurend inhalen. In een nauwe haarspeld is vlak voor onze neus een motorrijdster onderuitgegaan. Waarschijnlijk omdat een bus naar boven kwam en de hele bocht nodig had. Ze krijgt meteen hulp van collega-motorrijders; het lijkt mee te vallen. Wij dalen weer tot in Canazei. We kijken en lunchen even bij de tennisvelden van Vigo di Fassa (geen goede camperplaats) en bezoeken 800 m verder een parking bij het Museo de Ladin de Fascia en een Conad-supermarkt. Voor we de stad verlaten kijken we of er een geschikte plaats is in de buurt van de kabelbaan om daar eventueel naar boven te gaan en wandeling te maken. Niet dus; er wordt nogal aan de weg gewerkt. Dan weer verder over de Dolomietenweg. We rijden nog een kilometer of 7 door naar een plek net onder de Costalunga-pas (1752 m). Mooi plekje, er staan al 2 campers. Ik praat even met de Duitse buren, die afgelopen nacht hier al stonden en wat wandeltips hebben. De route begint hier ter plaatse. Maar dat is voor morgen. Na het eten lopen we nog even naar de pas zelf: wat hotels en restaurants bij een kabelbaan en natuurlijk weer schitterend zicht op diverse bergmassieven. We raken er niet op uitgekeken.

23 juni 2012 Naar de Passo di Pellegrino
We worden wakker door onweer en een kletterende regenbui! Dat stond niet op ons programma voor vandaag. We gaan niet in de stromende regen de berg beklimmen. We rijden dus door naar het 4 kilometer verder gelegen Lago di Carezza, dat een hel blauwe kleur heeft en prachtig is gelegen tussen de naaldbossen. Je kunt er nergens zomaar langs de kant stoppen; er is een speciale betaalde parking (ook voor campers à €30,00 per dag!). Het eerste kwartier is echter gratis zodat we even tijd hebben om wat gegevens te controleren en foto's te maken (in de stromende regen). Dat is het tijd om een supermarkt te vinden. We rijden daarvoor door naar Pont Nova ook weer via talrijke haarspeldbochten omhoog. Daar vinden we een Eurospar waar we het nodige in kunnen slaan. Het blijft hier toch steeds zoeken naar wat grotere supermarkten. Ook zijn ze steevast tussen 12 en half 4 weer gesloten. Geleidelijk aan wordt het droog en komt de zon weer te voorschijn. We besluiten onze route te vervolgen en rijden via Vigo di Fassa door in zuidelijke richting. Regelmatig passeren we skiliften; de meeste gaan pas in juli open voor de zomertoeristen. In Moena gaan we de camperplaats bij een café/paninoteca controleren, nr 26 alweer op onze lijst. Er is er rond het middaguur nogal druk. Tussen het inschenken van drankjes, het serveren van broodjes en het verkopen van sigaretten staat hij ons te woord. Hij spreekt echter amper Duits of Engels ( hier wordt weer zo'n Ladinisch dialect gesproken), dus het gaat wat moeizaam. In Predazzo blijkt de weg naar Belmonte afgesloten te zijn, dus moeten we weer terug en volgen de bordjes Passo Rolle. Niet zo erg want deze route komt langs de Pellegrino-pas; hier hadden we al wat over gehoord en gelezen. Boven op de pas blijkt een prima ruime parking te zijn; hier blijven we vannacht. We maken een wandeling om het gelijknamige meertje. Intussen schijnt de zon weer volop en lopen ook de temperaturen op. De pas is populair: motorclubs, wielrennersgroepen en zelfs een klassieke raceauto ralley gaat voorbij. Vooral die laatste is prachtig om te zien. Het zijn er wel een stuk of 80...De een nog ouder en mooier dan de ander, allemaal zonder dak en veel met spaakwielen.

24 juni 2012 Passo di Pellegrino naar Tonadico
Vandaag zijn we precies 3 weken onder weg en het lijkt al veel langer. We maken een flinke klimtocht de berg op bij Passo Rolle. Tot boven de 2e skilift gaat het pad en nog verder maar wij vinden dit ver en hoog genoeg. Het is ijskoud daar boven. Er staan niet veel bordjes, maar steenmannetjes wijzen de weg. De grote parking op de pas is erg druk; vandaag is er ook een cabrio-club op de route en natuurlijk weer honderden motorrijders en fietsers. We bezoeken en controleren de laatste 2 camperplaatsen van onze lijst, een in San Martino di Castrozza bij de skilift en de laatste in Tonadico. Deze laatste is meteen ook de gezelligste die we tegen zijn gekomen. De campers staan om een groot grasveld heen, er zijn picknicktafels, wat speeltoestellen voor de kleintjes en een openlucht zwembad bij de buurman. De eigenaar van de camperplaats runt tevens een mooi restaurant; we lopen de gegevens door en hij nodigt ons uit om gratis te overnachten hier. Dat slaan we niet af. We waren hier pas aan het einde van de middag. Een stuk weg was afgesloten waardoor we een eind moesten omrijden en in het stadje hier hebben we een tijdje met een geldautomaat staan worstelen, die weigerde geld te geven. De betaalautomaat bij het tankstation wilde ook al mijn bankpas niet accepteren. Het 'werk' zit er dus nu op. We besluiten om morgen naar Verona te rijden: kunnen we daar onze 10e trouwdag vieren. Kan het nog romantischer?? De stad van Romeo en Julia...Vandaar gaat het dan richting Gardameer en daarna zien we wel weer.